Krzyżacy

Dawniej, kiedy nie było jeszcze państwa polskiego na ziemiach Polski mieszkało wiele plemion, w tym Polanie. Władcą Polan był Mieszko I przyłączył do Polan inne plemiona tworząc w ten sposób nasze państwo - Polskę.

Ludzie zamieszkujący ziemie polskie nie byli chrześcijanami - byli poganami. To znaczy, że nie wierzyli oni w Jezusa Chrystusa - mieli innych Bogów, do których się modlili, mieli swoje własne tradycje i święta.

Nie podobało się to chrześcijańskim krajom Europy i chcieli siłą nawrócić pogan na chrześcijaństwo. W imię wiary napadali na pogan, niszczyli i okradali ich domy - dlatego władca Polan Mieszko I zdecydował się przyjąć chrzest. Po przyjęciu chrztu państwo Polan musiało być traktowane na równi z innymi chrześcijańskimi krajami Europy.

Jednak nie od razu po przyjęciu chrztu pogańska ludność państwa polskiego stała się chrześcijanami. Ludzie nie chcieli zmieniać swoich wierzeń i obyczajów. Często po kryjomu modlili się do dawnych Bogów lub oddawali życie w walce o wiarę. Przejście polskich pogan na chrześcijaństwo trwało jeszcze pond 300 lat.

By nawracać pozostałe pogańskie kraje Europy chrześcijanie organizowali wyprawy krzyżowe -czyli chrześcijańscy rycerze (zakonnicy) wyruszali do takich krajów i siłą i mieczem wymuszali na ludziach przejście na wiarę chrześcijańską. Takimi rycerzami byli Templariusze oraz Krzyżacy. Na szatach mieli oni znak krzyża, gdyż walczyli o wiarę w Jezusa Chrystusa.

Gdy Polska była już krajem chrześcijańskim tam gdzie obecnie jest miasto Elbląg był naród pogański - Prusy. Książę Polski - Konrad Mazowiecki podarował Krzyżakom kawałek ziemi na Pomorzu oni zaś mieli nawrócić pogańskie Prusy na chrześcijaństwo. Napadali jednak na ludzi, okradali ich i zajmowali ich ziemię. Stopniowo zajmowali coraz większą część kraju.

Chcieli zagarnąć również ziemie Litewskie. Mając wspólnego wroga - Krzyżaków - Polska zawarła sojusz z Litwą. Władysław Jagiełło, książę Litwy, poślubił polska królową Jadwigę a potem przyjął chrzest i Litwa stała się krajem chrześcijańskim. Krzyżacy stracili wiec powód do napadania na ziemie litewskie. Razem połączone wojska litewskie i polskie chcieli przeciwstawić się Krzyżakom.

Początkowo Władysław Jagiełło planował dojść ze swoimi rycerzami pod stolicę krzyżacką Malbork, siedzibę wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego,  i tam z nimi walczyć. Jednak pod wsią Grunwald zastąpiły mu drogę wojska Krzyżackie. Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Ulrich von Jungingen wezwał Jagiełłę na pojedynek przysyłając mu dwa nagie miecze.

Władysław Jagiełło wiedział, że dowódca w bitwie jest bardzo ważny i że nie może zginąć. Dlatego sam nie walczył z Krzyżakami. Obserwował swoje wojsko ze wzgórza i wydawał rozkazy. To sprawiło, że widział on dokładnie co się dzieje i mógł podjąć lepsze decyzje.

Wielki mistrz krzyżacki Ulrich von Jungingen walczył razem ze swoim zakonem, przez co dużo trudniej mu było kierować wojskiem. Zginął on na polu walki.

Władysław Jagiełło nakazał odszukać ciało Wielkiego Mistrza, obmyć je i okryte purpurową płachtą odesłał do Malborka.

Obecnie co roku na grunwaldzkich polach odbywa się pokaz tej ważnej bitwy. Odbywają się wtedy również turnieje rycerskie.